Nikt chyba ich nie lubi, a robione co jakiś czas być muszą. Bieżący jest dość radykalny – praktycznie od A do Z tworzymy pokój dziecięcy. Pierwsza część już za nami: pokój został ogołocony ze wszystkiego, wygładzony, pomalowany, panele nałożone, elektryka podciągnięta tam, gdzie trzeba. Ekipie remontowej całość zajęła 6 dni. Tylko że Panowie mieli jeszcze dodatkowe prace remontowe w innych częściach mieszkania… i dobrze, bo z uwagi na pogodę pomalowane ściany nie schły tak szybko jak powinny.
Teraz jeszcze „tylko” umeblować pokój Dzieciątek, wymienić rolety w oknach, zakupić lampy… A potem to już tylko moja działka: sprzątać całe mieszkanie układając w szafach co w której być powinno. I może w końcu (października) zapanuje w mieszkaniu coś, co choćby w przybliżeniu nazwać będzie można porządkiem. Tylko żeby Sarasti się chciało sprzątąć to potrzebuje audiobooków. Dużo audiobooków… W każdym razie dużo minut słuchania. Najlepiej czegoś, co wciągnie tak, żeby Sarasti zapomniała, jak bardzo nie lubi sprzątać. Koszty więc zakupu tych audiobooków wliczam w koszty remontu. Ulgi na roboty remontowe i tak należą już do przeszłości, więc nikt mnie nie będzie rozliczał z tego, czy książki do słuchania to wydatek, ez którego remont odbyć się nie mógł. Otóż remont odbyć się mógł, tylko porządek ostateczny po remoncie zrobić się nie mógł… A to by była szkoda, po Panowie Ekipa ładnie po sobie posprzątali, więc teraz aż grzech nie utrzymywać tego porządku.
Jak kura pazurem... 
Remonty, remonty. Jak ja ich nie cierpię! Fakt, że po zakończonym wszystko wygląda i ładniej i ciekawiej… Ale ten hałas w trakcie, obcy ludzie kręcący się po domu. Dla mnie ledwie do przeżycia. Po prostu uciekam wtedy z domu i z całym tym bajzlem zostawiam narzeczonego. Przynajmniej do czasu aż ekipa pójdzie tego dnia precz. Zdecydowanie wolę sprzątać po 🙂
U mnie za mocno się nie kręcili – zamykali się w pokoju, robili swoje. Czasem wyszli na papierosa przed dom, bo im Szef zabronił palić w mieszkaniu. Czasem poprosili o kawę albo o wodę ale o ile akurat byłam w kuchni. Oprowiantowanie mieli ze sobą, jedli w pokoju, który remontowali. A ponieważ miałam do Ekipy zaufanie, to i na wyjścia na zakupy czy na imprezę przedszkolną mogłam sobie pozwolić, bez strachu, że chałupę okradną. Za to wszechogarniający bajzel doprowadza mnie do apatii – im bardziej na niego patrzę, tym bardziej nic mi się nie chce robić.
dobra ekipa to podstawa, a ja lubię remont i jak potem jest wszystko takie świeże, czyste i pachnące 🙂 gdybym mogła to przestawiałabym, dokupowała, malowała, urządzała uuuu to mój żywioł 🙂
Ja jestem dopiero na etapie, że pokój jest prawie idealnie czysty i trudno w nim zrobić bałagan, gdyż jeszcze nic w nim nie ma. Gołe ściany i naklejki typu tablice. Jak to zniknie to może się dobrze poczuję. Do lipca, bo wówczas kolejny remont 😉